Balanceren

Wat is het zwaar om moeder te zijn!!!

Inmiddels ben ik al weer ruim 8 jaar moeder. In die periode heb ik het regelmatig als zwaar ervaren om werkende moeder te zijn. Hoe moest ik toch al die ballen in de lucht zien te houden? Een echte circusartiest ben ik nooit geweest en het jongleren was me al helemaal niet op het lijf geschreven. Ik werkte in de geestelijke gezondheidszorg. Stereotiep maar waar, ik werd omringd door vrouwen van wie menigeen werkende moeder, net als ik. Zo nu en dan een hele ‘struggle’, maar toch altijd weer klaar staan en doorgaan; zo flexibel als maar kon voor iedereen!

Vanuit mijn eigen ervaring en ook wat ik bij klanten en andere werkende moeders in mijn omgeving heb gezien, kan ik zeggen dat het steeds dezelfde punten zijn waar het op mis loopt. We beginnen bij:

BALANCEREN

Je leven bestaat alleen nog maar uit taken en verantwoordelijkheden die je ook nog allemaal perfect wil vervullen. Dus ondertussen loop jij, met je handen vol over dat koord te balanceren en pas wanneer je valt, merk je dat er een vangnet is. Eerder heb je dat niet gezien, niet willen zien, want stel je voor dat je om hulp moet vragen; IEK!!!!

Voordat je aan kinderen begon wist je één ding zeker: ik ga vanaf nu niet meer alleen zorgen voor mezelf, maar óók voor een ander. Hoe komt het dat je zo ver bent door geschoten dat je wel voor de ander zorgt maar eigenlijk niet meer (voldoende) voor jezelf?!

Mogelijk heeft dit te maken met controle. Negen maanden lang heb je je kindje gedragen in je buik en alles met grote zorg gedaan en gelaten. Dan is het daar en voel je de enorme behoefte en verantwoordelijkheid om álles te doen wat nodig is om dit kostbare bezit te bieden wat het nodig heeft. Maar… wat maakt nu dat jij te allen tijde de controle wil behouden? Omdat jij het ook echt het beste weet of kan? Misschien omdat je het moeilijk vindt op een ander te vertrouwen? Controle is iets raars. We willen het hebben, maar tegelijkertijd zijn we boos of geïrriteerd wanneer de ander het dan ook aan ons over laat! We geven niets uit handen, omdat we dat moeilijk vinden, maar anderen (vaak partners) krijgen wel de volle laag wanneer ze onvoldoende bijdragen.

Herkenbaar?!

Controle

Geeft houvast. Op het moment dat je iets zelf doet, weet je DAT iets gebeurt en ook HOE het gebeurt. Het kan je het gevoel geven dat je alles in de hand hebt. (Je kunt zo nodig bij sturen). Je bent op de hoogte en kunt bij eventuele vragen direct reageren. Je zal ook niet snel voor vervelende verrassingen komen staan. Op voorhand heb je immers alles al tegen elkaar afgewogen en er is maar weinig waarover je nog niet had nagedacht.

MAAR:

Controle

Zorgt er ook voor dat je te veel verantwoordelijkheid neemt, dat er nóg meer taken op je bord liggen. Je maakt jezelf onmisbaar en dus kun je stress krijgen wanneer het eens niet lukt om het zelf te doen. Er kan een ‘blinde vlek’ ontstaan omdat je de dingen op jouw manier doet. (Zoals je altijd al gewend bent.) Andere mogelijkheden zie je niet meer. Je vindt het lastig om iets uit handen te geven, want dan heb je niet meer de controle óf het gebeurt, laat staan hoe het gebeurt. Wanneer jij alles naar je toe trekt, ontneem je de ander de kans om te leren. Je staat niet open voor verrassingen en mist daardoor ook het spontaan verrast worden (met leuke dingen!). En last but not least, de nood aan controle is dodelijk vermoeiend!

Wat gebeurt er met de ander?

Jij neemt altijd het initiatief, dus waarom zou de ander in beweging komen? (Gewenning.)
Jij doet dingen op de manier waarvan jij denkt dat dit het beste is. De ander durft niets over te nemen, bang om toch niet aan jouw ‘hoge lat’ te kunnen voldoen.
Er komen geen gesprekken op gang over wat JULLIE willen en ieder gaat een eigen ding doen.
De ander doet iets niet, omdat je het niet duidelijk gevraagd hebt.
Jou spontaan verrassen? De ander laat het wel uit het hoofd, want hij of zij denkt dat je daarvan compleet in de stress schiet.
De ander weet het niet meer; gaat óf steeds verder achterover leunen omdat alles toch wel wordt gedaan óf is bezorgd dat jij eraan onder door gaat, maar doet niets omdat hij of zij denkt het toch niet goed te kunnen doen.

Gevolg:

Jullie groeien uit elkaar. Er ontstaan meer en meer irritaties, jullie kunnen je steeds moeilijker verplaatsen in de leefwereld van de ander. Onbegrip. Het ontbreekt je aan energie en op een gegeven moment ook de zin om leuke dingen te doen.

Van beiden het verlangen naar de relatie van vroeger, toen het nog leuk, romantisch en passioneel was….

Wat nu?

Is er nog iets aan te doen? Kun je het tij nog keren en een mogelijke burn-out of relatiebreuk voorkomen?

Ja zeker!

Met deze TIP help ik je op weg.

De balans

Maak de balans op. Het is belangrijk helder te hebben wat jou energie kost en waar je nu zo moe van wordt. Aan de andere kant kijk je naar dingen waar je blij en ontspannen van raakt en die jou energie geven. Wat kun jij of wat kunnen jullie doen om de situatie te verbeteren?

KLIK HIER OM TE LEZEN HOE JE DAT DOET